İşkoliklik ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkide İş Yaşam Dengesinin Aracılık Rolü

Özet

Bu çalışmada işkolikliğin iş yaşam dengesi ve işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinin incelenmesi ve işkolikliğin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinde iş yaşam dengesinin aracı rolünün ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Kolayda örnekleme yöntemiyle ulaşılabilen 217 katılımcı üzerinde gerçekleştirilen araştırmada veri toplama aracı olarak online anket formu kullanılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde SPSS 21 ve AMOS 21 istatistik programlarından yararlanılmıştır. Hipotezlerin test edilmesinde yapısal eşitlik modelleri kullanılırken, aracı etkinin incelenmesinde doğrudan ve dolaylı etkilere yer verilmiştir. Analiz sonuçlarında aşırı çalışmanın, işin aile yaşamına etkisi ve ailenin iş yaşamına etkisi üzerinde pozitif yönde etkisi olduğu, işin aile yaşamına etkisi üzerindeki etkinin ise daha fazla olduğu belirlenmiştir. Zorunlu (kompulsif) çalışmanın ise işin aile yaşamına etkisi ve ailenin iş yaşamına etkisi üzerinde negatif yönde etkisi olduğu belirlenirken, aile yaşamına etkinin daha fazla olduğu tespit edilmiştir. İşin aile yaşamına etkisinin işten ayrılma niyeti üzerinde pozitif yönde etkisi olduğu belirlenirken, ailenin iş yaşamına etkisinin işten ayrılma niyeti üzerinde pozitif yönde ve daha düşük düzeyde etkisi olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Aşırı çalışmanın işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinin işin aile yaşamına etkisi ve ailenin iş yaşamına etkisi aracılığıyla tam aracı olarak gerçekleştiği belirlenirken, Zorunlu (kompulsif) çalışmanın işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinde işin aile yaşamına etkisi ve ailenin iş yaşamına etkisinin kısmi aracı role sahip olduğu tespit edilmiştir.