Dışa Dönük Kişilik Özelliğinin Grup Uyumu Üzerine Etkisi: Hakkâri’deki Özel Güvenlik Personeli Üzerinde Bir Araştırma

Özet

Amaç – Bu çalışma, örgüt çalışanlarında bulunan dışadönük kişilik özelliğinin grup uyumuna etkisinin olup olmadığının belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Yöntem – Bu çalışma, özel güvenlik personelinin örgütsel kimlik algılarının örgütsel bağlılık düzeylerine olan etkisinin test edilmesi amacıyla ilişkisel tarama modeliyle yapılmıştır. Çalışmada alan olarak belirlenen Hakkâri’de görevli 351 Özel Güvenlik personeli üzerinde anket tekniği uygulanmıştır. Dışadönük kişilik özelliğinin belirlenmesi amacıyla John ve Srivastava’nın (1999) kişilik ölçeği, grup uyumunun ortaya çıkarılması amacıyla da Carron vd.’nin (1985) grup uyumu ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 25 nicel veri analiz programı kullanılmıştır. Bulgular – Analizler sonucunda özel güvenlik personelinin iş tecrübesi arttıkça dışa dönük kişilik özelliği düzeyinin azaldığı saptanmıştır. Lise ve üniversite mezunu özel güvenlik personelinin grup sosyal çekicilik algılarının fazla olduğu anlaşılmaktadır. Özel güvenlik personelinin grup uyumunun her iki boyutu ile iş tecrübesi değişkeni arasında anlamlı bir farklılık saptanmıştır. Dışa dönük kişilik özelliğinin grup uyumu üzerinde anlamlı bir etkisi olduğu araştırmanın bir diğer sonucudur. Tartışma – Geçmişe dönük uzun bir süreci olan grup çalışmalarında önemli bir yeri olan grup uyumu kavramının tam olarak tanımının ortaya konamamış olması onun sadece belirli kavramlarla ilişkilendirilmesine neden olmuştur. Bu nedenle grup içerisinde yer alan bireyi ve onun kişilik yapısını ön plana çıkaran bu çalışma grup çalışmalarında bireysel özelliklere daha fazla önem verilmesi gerektiğine dair bakış açısı kazandırabilecektir.